Zaburzenia odżywiania – jak radzić sobie z bulimią

Adriana Klos
Autor: Adriana Klos

Witam serdecznie i bardzo proszę o pomoc. Od kilku lat choruję na bulimię i nie potrafię sobie poradzić z tym problemem. Początkowo wydawało mi się, że to nic groźnego. Potrafiłam radzić sobie z tą chorobą i bywały momenty, że całkowicie o niej zapominałam. Najczęściej jak w moim życiu wszystko się układało. Ale niestety w momentach większego stresu objadam się i znowu wszystko wraca. Zdarza się, że codziennie się objadam i zmuszam się do wymiotów. Rozmawiałam o tym z chłopakiem i prosiłam o jakąś pomoc, ale on jakby nie traktował tego problemu poważnie. Mam wrażenie, że takie podejście jest dla niego wygodniejsze. Przejmowałam się tą całą sytuacją troszkę mniej do momentu, kiedy dowiedziałam się, że na domiar złego choruję na stwardnienie rozsiane. Załamałam się całkowicie i jeszcze częściej zdarza się, że się stresuję i zaczynam uciekać do objadania się i wymiotów. Nie wiem, co mogę zrobić, żeby zacząć walczyć z tą chorobą. Boję się, że sama sobie nie poradzę. Proszę o jakąś pomoc, bo nie wiem, gdzie mogę o nią prosić. Pozdrawiam!

Jest Pani w trudnej sytuacji życiowej i Pani wątpliwości są całkowicie zrozumiałe. Można poczuć się zupełnie bezradnym w obliczu takich poważnych chorób!

Dobrze byłoby, aby Pani poszukała pomocy specjalisty, bo często trudno jest samemu się uporać z bulimią. Powody choroby mogą być różne i trzeba byłoby się temu przyjrzeć, aby to zrozumieć. Czasem ludzie „zajadają” stres i trudne emocje, z którymi nie potrafią sobie poradzić, czasem jest to kwestia niskiego poczucia własnej wartości, ciężkich przeżyć z przeszłości, braku akceptacji siebie, poczucia bezpieczeństwa czy braku asertywności i odpowiedniej motywacji. Bulimia może mieć też swoje przyczyny w problemach emocjonalnych, perfekcjonizmie czy niskiej samoocenie. Dlatego bardzo ważna jest w Pani przypadku specjalistyczna pomoc psychologa. Zwłaszcza że bulimia może być przyczyną wielu poważnych schorzeń, np. uszkodzenia mięśnia sercowego i zwiększonego ryzyka wystąpienia zawału, uszkodzenia szkliwa zębów i dziąseł poprzez częste wymioty, zmian cykli menstruacyjnych, zaburzenia popędu seksualnego, uszkodzenia nerek, anemii, stanów lękowych, chronicznego stresu, a nawet depresji.

Komentarzy oraz innych porad, szukaj w portalu wp.pl, w zakładce „Zadaj pytanie ekspertowi”.

Facebooktwitterlinkedinmail